We blijven 3 dagen en 4 nachten bij Tina in Shanghai. Het weer is veel aangenamer dan dat we op de fiets in China hebben ervaren. Met een graad of 25-30’C is het prettig vertoeven. We kunnen –zoals gebruikelijk in de grote steden én voor we een land in of uit gaan- niet alleen de toerist uithangen. Sterker nog we hebben teveel tijd nodig voor de praktische zaken. Zo vervangen we de gebroken standaard en bidonhouder+bidon en een versleten fietsbroek. We gaan tevergeefs op zoek naar nieuwe fietsbanden en een telefoonhouder. Het is erg moeilijk brede kwaliteitsbanden te vinden met maat 28”. Ze lijken online wel te bestellen, echter niet zonder hulp van een Chinees en op de (te)korte termijn. Een telefoonhouder voor navigatie op de fiets kan beter zon en hitte bestendig zijn, dan waterdicht… Dat laatste geeft continu oververhittingsproblemen… Dat navigeert niet en is voor de telefoon funest. We zoeken wederom tevergeefs naar een kaart van Japan en een nieuwe portemonnee met werkende ritssluiting. Het lukt wel om flesjes gas te vinden, wat hier goed verkrijgbaar en goedkoop is, lekkere sportpoeder voor in de bidons, een whiteboardmarker voor onze veel gebruikte bambook (dank Rianne en Lex!).

Ondertussen zien we redelijk wat van mega Shanghai. De afstanden zijn relatief groot, alhoewel al onze bestemmingen max. 10 km van elkaar vandaan liggen.

   

Thuis wassen we onze kleding, bidons, vullen olie en zout aan en besteden veel tijd aan boodschappen doen en koken. Tina heeft een piepkleine keuken waar net 2 mensen in passen, maar het heeft alles. Scherpe messen, een schone, koude koelkast, snijplanken, vergiet, een oven, noem het maar op. We maken de ene avond maaltijdsalade voor ons drieën, de andere avond burrito’s. Onze favoriete maaltijden;) Koken met gedroogde bonen is overigens géén succes. Na 2 dagen weken kost het nog 1,5-2u koken voor ze gaar zijn… zucht..

Om de hoek is een enorme supermarkt die alles heeft. Nou ja, echte kaas en wraps dan weer niet. Geen probleem, in China speelt alles zich online af, dus Tina bestelt en binnen 30 min wordt het thuis geleverd. Hadden we dat nou maar wat vaker gedaan…. Een bezoekje in de enorme supermarkt kost elke keer al snel 1-1,5 uur! En dat ligt niet aan fotosesssies met zwartgekleurd kippenvlees en enorme krabben die in aquaria liggen te wachten om gekookt te worden…

De tijd die na de lasten overblijft is weer eens verrassend beperkt. We besteden deze tijd aan de lusten. We bezoeken de beroemde boulevard Bund overdag en in de avond wanneer de skyline van Shanghai prachtig is verlicht. Het blijkt een favoriete locatie te zijn om trouwfoto’s te schieten. Overdag zijn er relatief weinig mensen, in de avond is het er overbevolkt met mzungu’s (westerlingen). We zien meer mzungu’s in 10 minuten dan dat we in de afgelopen 5 weken bij elkaar hebben gezien….

Shanghai is zich vooral vanaf de jaren 90 flink gaan ontwikkelen. Hierbij is de bevolking sinds 1990 verdubbeld naar nu 26 miljoen inwoners. 26 miljoen!! In een stad! Komen wij aanzetten met 17 miljoen mensen in ons landje. Shanghai loopt ver voorop ten aanzien van andere Chinese steden, al zal dat met Beijing niet zoveel verschillen. Dat hopen we in de nabije toekomst zelf te kunnen beoordelen ;).

Auke bekijkt het Shanghai museum, terwijl ik ‘klusjes’ doe en ondertussen de kans krijg wat dingen voor zijn verjaardag te regelen. De champagne kan zo stiekem worden gekocht en foto’s kunnen worden uitgezocht en afgedrukt om later zijn shirt en kamer mee te versieren. Ondanks dat we stapels prachtfoto’s hebben, en met een beetje knip en plakwerk heel simpel iets leuks gemaakt kan worden, kostte het zeeën van tijd. Mijn telefoon is te vol om goed te werken, ook al hebben we 2.000 foto’s en allerlei bestanden verwijderd…. Mailen van telefoon naar Puckie of terug werkt niet omdat Puck geen VPN verbinding heeft. Vanaf Puck kan er dus al helemaal niet op google worden gesurft… Op de telefoon met Word en foto’s werken is ook nogal een ding. Auke vermaakt zich maar een uurtje extra in het museum… Het moet gewoon lukken!

We bezoeken twee maal de French Concession. De eerste keer op de verkeerde plek, blijkbaar… We bekijken een voormalig slachthuis uit 1933; een betonnen, rond, Esscher-achtig gebouw, waarbij vee over 26 luchtbruggen naar de slacht werd geleid. Een bijzonder gebouw dat een nieuwe bestemming heeft gekregen met ateliers, cafés en een paaldansschool. Interessant detail: in het ontwerp zit een religieus element. Alle ramen zijn westwaarts gericht naar het Boeddhistische heilige land, om het vee te helpen bij de reïncarnatie. Hiermee is slachten voor de Boeddhist acceptabel…?

    

We vinden tevens tijd voor een massage! Nou ja, stellen daar even prioriteit bij, zodat Auke een ontspannen verjongingskuurtje kan krijgen nu hij nog 49 is. Ik ga voor de gezelligheid natuurlijk mee 😉 Een traditionele Chinese massage is een ‘blinde massage’. We zagen opvallend vaak het aanbod voor blinde massages. Het blijkt dat de overheid blinden de kans geeft zich te scholen tot masseur, waardoor we geregeld massage salons zien waar blinden werken. Door hun handicap zijn ze beter in voelen, aldus Tina. Mijn masseur vindt inderdaad erg snel de zere plek en behandelt mijn SI-gewricht hardhandig. Hij sprak weinig Engels, maar wist wel te zeggen dat ik teveel zit. Dat vind ik dus ook, ik zit veel te veel op de fiets! Super onhandig trouwens; hij ziet niets en wij spreken niet zijn taal; handgebaren en gezichtsuitdrukkingen zijn ineens zinloos geworden! De masseur van Auke gaat ondertussen los met krachtige vingers en (puntige) ellenbogen.

Ik voel me de volgende dag leniger, nou ja vooral minder stijf in mijn rug. Auke is door de massage in één klap 10 jaar ouder in plaats van jonger geworden en zal twee dagen later nog een beurs gevoel hebben. Aij. Die zag ik niet aankomen. Een massage klinkt zo enorm ontspannen…. Sorry Auke!

Van een ‘ontspannen’ massage racen we naar de Bund voor de ferry over de Huangpu rivier naar Pudong ‘het Shanghai World Financial Center’. Hier zien we van dichtbij wat de prachtige skyline van Shanghai siert. Hier staat de ‘mooie’ (smaken verschillen) op 3 poten staande Oriental Pearl TV Tower van 468m hoog. Het gebouw wat op elk postkaartje van Shanghai prijkt. Hoog, maar zeker niet het hoogste gebouw. Het Shanghai World Financial Center is een hoger gebouw met 492m, een indrukwekkend gebouw dat er uit ziet als een flesopener. Het is de nummer 8 van hoogste gebouwen ter wereld. Half voor het gebouw staat een nieuw (2016), nog hoger gebouw. Het is simpelweg de ‘Shanghai Tower’, die niet recht omhoog gaat, maar spiraalvormig is, met van binnen cilindervormige ruimtes en opgebouwd is met 2 lagen glas. Dit gebouw is na de Burj Kalifa in Dubai het hoogste gebouw ter wereld. Het is 632m hoog, heeft 121 verdiepingen en heeft de snelste lift ter wereld om je met 64km/u naar boven te brengen.

We hoeven geen enkel gebouw in om ons verwonderd rond te laten lopen. Over een ‘boardwalk’ wel te verstaan. In Pudong is een voetpad gemaakt om grotendeels boven het verkeer langs rond te kijken. Wel zo veilig met alle fotograferende toeristen. Foto’s maken is niet zo simpel hier en laat je verschillende houdingen aannemen en steeds verder naar achteren lopen.. De gebouwen zijn gewoonweg te hoog!

Als we nog even een metro testen, zijn we ook onder de grond verbaasd. Er is veel beveiliging. Alle tassen moeten worden gecontroleerd als je met de metro gaat, altijd en elke dag. Wij begrijpen dat er een terechte angst is voor een aanslag, alhoewel ISIS geen issue is in China. Als je al het glas en de hoge gebouwen ziet, denk je vanzelf aan aanslagen en de gevolgen…

Er zijn plaatsen waar 3 beveiligers manen je tas te laten scannen, en iedereen deze mannen negeert! En dat wordt allemaal toegestaan!!! Waarom zou je dan nog beveiliging hebben als het zo lek is als een mandje? Oké het is China. Je krijgt betaald omdat je werkt, je doet je werk, de mensen luisteren niet. Tja daar kan je ook niets aan doen.

Het is voor het eerst dat we problemen ervaren met de politie. Nou ja zij met ons. Nou ja. Zij met Knorretje en Iejoor. Overal in China mag je door rood fietsen, in de weg staan met de fietsen, etc. Maar niet in Shanghai. Door rood fietsen is op zich geen probleem, maar vlakbij de Bund fietsen zorgt voor irritatie. We stappen af en maken duidelijk dat we gaan lopen. Dat mag niet. “Dat mag wel, want we mogen hier lopen en nemen de fiets mee aan de hand”. We lopen door en de politie is geïrriteerd en daar blijft het bij. Tot 50m verderop. De volgende agent vindt het niet goed dat we met de fiets aan de hand lopen. Dus fietsen is niet verboden, fietsen zijn verboden…

Als we op de Bund 5 minuten nodig hebben om te pinnen en beloven daarna weg te gaan is dat ook een probleem. We parkeren de fietsen netjes om het hoekje. Discussie. We parkeren bij de scooters in het parkeervak. Een parkeerwachter komt naar ons toe, kijkt, zegt niets (zwijgen is instemmen) en we gaan pinnen. Als we terugkomen zijn de fietsen weg. $%^%$*)_WTF^*. Alweer!!! Dat was in Nanjing ook het geval met Wim en Jenny. Alle 4 de fietsen waren weg. Verplaatst… Hier vindt de parkeerwachter onze parkeerplaats dus ook niet goed en heeft Knorretje en Iejoor verplaatst. Hij kijkt een beetje onnozel en we gaan de discussie aan. Hij had het ook even kunnen melden… Nou dat vond hij niet nodig. We zetten er een extra slot op en gaan er maar vanuit dat de parkeerwachter vanaf nu verantwoordelijk is voor de bewaking van de fietsen naast het goed/fout parkeren beleid.

Op veel plaatsen in Shanghai is het ‘niet fietsen’ dan wel ‘geen auto’s’. De dag dat Auke en ik voor het museum hebben afgesproken is de politie erg nadrukkelijk aanwezig, waardoor het een kwartier kost om het 100m verderop gelegen meetingpoint met de fiets (aan de hand) te bereiken. Een paar dagen eerder op de Bund was één beveiliger een stuk vriendelijker. Toen we aangaven dat we graag met Knorretje en Iejoor een foto wilden met de skyline van Shanghai vanwege onze fietsreis van 17.250 km, ging hij akkoord. Wel met de mededeling niet langs de camera’s te lopen en op te schieten, om te voorkomen dat hij een boete krijgt. Dat laatste verklaart de volhardendheid van de agenten. Wij blijven van mening dat fietsen en lopend met de fiets twee totaal verschillende dingen zijn. Maar dat is een Nederlandse manier van denken. Op de borden staat duidelijk dat de fiets verboden is, niet het fietsen….

Zo leren we elke dag iets van én over China en de Chinese manier van denken. Drie dagen Shanghai was daarbij veel tekort om optimaal te genieten van deze prachtstad. Een bruisende, verrassende stad waar je gemakkelijk een week kan doorbrengen. Helaas het 35-daagse visum is op, morgen vertrekken we met de boot naar Japan. Gelukkig wel in de wetenschap dat we naar alle waarschijnlijk terugkomen in China. En dat willen we graag!!