Woensdag (30 mei 2018) besluiten we een dag in Basel te blijven. Basel is (wederom) een hele mooie stad. Misschien niet zo mooi als Straatsburg, maar het heeft een heel ontspannen sfeertje. De Zwitserse prijzen zijn wel even wennen; gulden prijzen, met een ander valuta teken. Ja, dat zal nog wel een paar keer slikken worden. Gelukkig ‘wonen’ we net over de grens in Frankrijk en kunnen we onze boodschappen in Duitsland doen.

Aan het eind van de middag barst er opnieuw een enorme onweersbui los, over onze ongetwijfeld juist droge was. Het wordt tijd dat we rekening houden met onweersbuien aan het eind van de middag of begin van de avond… dit is niet onze eerste natgeregende droge was!!

Donderdag (31^e) vertrekken we oostwaarts, min of meer door het Rijndal en belanden uiteindelijk aan de Duitse kant. Na een aantal leuke plaatsjes en bier in een oud slot, strijken we neer in Bad Säckingen. Nadat we onze tent hebben neergezet, gedoucht en gegeten hebben, nadert er weer eens een flinke onweersbui. Een couchsurfer waar we contact mee hebben, vertrouwt het weer helemaal niet en staat erop dat we bij hem komen overnachten. Hij komt aanstormen met de auto en in no-time hebben we de helft van onze spullen in zijn auto gekwakt en met de andere helft op de fiets, scheuren we met een noodgang de heuvel af richting zijn huis, door de inmiddels stromende regen. Hans, kennisgemaakt hadden we nog nauwelijks, is een 68-jarige super vriendelijke man. In plaats van een natte avond buiten in de tent, kletsen we de avond binnen vol onder het genot van een lekker wijntje.

Als we vrijdag (1 juni alweer!) richting Zürich fietsen, besluit Hans een stuk met ons mee te fietsen. En dus vervolgen we de route met zijn drieën, ondertussen gezellig keuvelend. Op het punt dat hij rechtsomkeert wil maken, blijkt hij een lekke band te hebben. Kunnen we eindelijk onze plakkunsten oefenen! ;). Doorfietsend halen wij nog even een portie (betaalbaar) fruit; deze zelfgeplukte 800 gram aardbeien zijn kakelvers en heerlijk zoet!

Als we in Zürich aankomen begint het weer te regenen als we onze tent op een camping aan het meer opzetten. De camping is propvol en i.t.t. de camping bij Basel waar alleen maar fietsers waren, is hier geen fietser te bekennen. De camping kost voor ons 2-en en ons minitentje 35,- p.n. Het dubbele wat we tot heden kwijt waren en de duurste camping waar we in Europa (en überhaupt?) zullen kamperen.

We blijven hier drie nachten om de stad Zürich te bezoeken. Ondanks de mooie ligging aan het meer met uitzicht op besneeuwde bergen, niet zo boeiend als Basel of Straatsburg.

Het wordt tevens tijd eens wat te organiseren en ons blog bij te werken (of liever gezegd: te starten). Zaterdagavond gaan we naar een couchsurfevent om wat couchsurfers te ontmoeten en naar een concertje te gaan. Toch wel lekker om even een beetje aan te lummelen, voordat we richting Liechtenstein gaan.

Maandag (4^e) weer op pad, door een dichtbevolkt gebied langs het meer van Zürich, richting de Walensee, naar onze Couchsurf in Walenstadtberg. De Walensee is prachtig; een klein, smal, fjord-achtig meer tussen de bergen. Een imposant fietspad met tunnels en steile korte klimmetjes brengt ons naar Walenstadt. Inmiddels is het (weer) gaan onweren, doch we fietsen door. Het reliëf profiel hadden we al bekeken en is pittig met een stijgingspercentage van gemiddeld meer dan 12%. Echter, doet onze navigatie-app Osmand er nog een schepje bovenop door ons door de voortdurende regen en onweer een semi verharde (wandel)route op te sturen. Na 2 kilometer en 2 uur (!) geploeter met slippende banden op de gravel, besluiten we terug te gaan en onze couch te laten voor wat hij is en een plek in het dorp te zoeken. Bijna als mosterd na de maaltijd biedt onze couchsurfer aan om ons met de auto op te komen halen. Fietsen op slot, bagage in de auto en gaan! Onze host is een excentrieke man van begin 60 wiens beroep psychiater en passie pianospelen is. Zijn huis is eigenlijk één grote studio en Wolfgang zit vol ambities. Zo wil hij bijvoorbeeld een concert geven bovenop een bergtop en daartoe een vleugel met een helikopter naar boven vliegen. Daarnaast is hij druk bezig YouTube cursussen te ontwikkelen voor aspirant pianisten. Hij raakt er niet over uitgepraat…!

Dinsdag (5^e) starten we samen met Wolfgang de dag met een wandeling bergop, met uitzicht op de Walensee. O.a. naar een monument (Paxmal) opgericht door een kunstenaar met een in mozaïeken weergegeven oproep tot wereldvrede. Het is een indrukwekkend monument, gerealiseerd rondom de tweede wereldoorlog. De wandeltocht is mooi, met een flink stuk klauteren over steile stukken, ondersteund met relingen voor de houvast; ‘via Ferrata zonder touwen’. Met lichtelijk verzuurde benen, stappen we op de fiets richting alweer ons 7^e land van onze reis: Liechtenstein. Gelukkig een betrekkelijk korte route en nagenoeg vlak. Ook in Schaan hebben we een couch gevonden bij een super aardige, alleenstaande man, Marcus. Hij is praatgraag en weet ontzettend veel. Dus de avond kletsen we makkelijk vol over (o.a. de geschiedenis van) Liechtenstein. Zo vertelt hij dat veel van de rijkdom van Liechtenstein komt van de bankensector (of liever bloedgeld, van dubieuze figuren). En inderdaad; we dachten dat Zwitserland duur was, maar Liechtenstein is de overtreffende trap! Zo zou zijn huurappartement (ongeveer ter grote van onze woning) richting de 1.000.000 euro kosten. En een simpel doosje eieren kost 6,-. Om maar iets te noemen.

Een grappige anekdote is hoe Liechtenstein in WWII neutraal heeft kunnen blijven. Een stel Oostenrijkers was op weg naar de hoofdstad Vaduz, met als doel daar stennis te schoppen. Als de Liechtensteiners op de provocaties zouden reageren, zouden de Oostenrijkers de hulp in roepen van de Duitsers, was het plan. Een geestelijke die hiervan op de hoogte kwam, is de groep bij de grens gaan opwachten en heeft net zo lang op ze ingepraat, dat ze rechtsomkeert maakten.

Woensdag (6^e) verlaten we Liechtenstein op weg naar Thusis en gaan zo langzaam Zwitserland uit. Liechtenstein was ook echt een afvink land, want boeiend is het niet, afgezien van de ontmoeting met Marcus. Wat wel opvallend is, is de hoeveelheid (en kwaliteit) beach volleybalvelden (geld teveel?!) en de wijze van begroeting in Liechtenstein. Dat is namelijk hoi! Gewoon op zijn Nederlands! Hoi!

De reis gaat langs de Rijn en is daarmee relatief makkelijk, alhoewel het na de splitsing van de Rijn in de voor- en de achter Rijn wel wat heuvelachtiger wordt. Onderweg bezichtigen we Chur, waar de gewone spoorweg ophoudt en verder gaat in een smal spoorlijntje. Chur is een charmante plaats en in Thusis gaan we weer eens kamperen, op een heerlijke, mooie camping.

Na Thusis gaan we de Alpen over! We besluiten dat in twee etappes te doen, klimmen zijn we vooralsnog niet gewend. Donderdag fietsen we naar Splügen, wat onverwacht pittiger is dan gedacht. We fietsen direct de kloof van de Achterrijn in, wat hele mooie plaatjes oplevert. Eenmaal aangekomen in Splügen genieten we eerst maar van een welverdiend ijsje vóórdat we de tent opzetten. Goed uitrusten, goed eten en morgen de pas over!

We zijn Zwitserland nog net niet uit, maar blikken al even terug. Zwitserland was gelijk schrikken qua prijzen, maar erg prettig door de schone, nette, mooie, groene en georganiseerde omgeving en niet onbelangrijk; overal drinkwater en gratis toiletten.