Vrijdag 8 juni bijtijds op, want de weg aan de Italiaanse kant is van 12 tot 14 uur open. Halen we dat niet, dan is de weg begin van de avond pas weer toegankelijk. Gelukkig valt de pas niet tegen. Het stijgingspercentage is redelijk fors (meestal 8 à 10 procent), maar omdat het gelijkmatig is, is er wel een ritme te vinden. Naar het einde toe wordt het voelbaar kouder, steekt de wind op en gaat het regenen. Gelukkig bieden een paar bergmarmotten afleiding. Eénmaal boven is er niet zo heel veel te beleven, anders dan toenemende regen en kou en dus trekken we een aantal lagen (regen)kleding (lees: 4 jacks!) aan en beginnen we de afdaling. We zijn in Italië!!!
         

Het eerste stuk is vooral koud en niet indrukwekkend. Echter na een bergmeer wordt het een fenomenaal schouwspel. De weg gaat met haarspeldbochten, lussen en tunnels, steil naar beneden langs watervallen, kleine dorpjes en bossen. Regelmatig stoppen we voor foto’s van elkaar en de omgeving. Dit is werkelijk één van de mooiste, zo niet dé mooiste bergweg en omgeving die we ooit hebben gezien. Na een (netto) afdaling van anderhalf uur, waarmee het stijgen van de afgelopen 2 à 3 dagen in één klap teniet is gedaan, komen we aan in Chiavenna. Een leuk Italiaans plaatsje om even rond te hangen, op te warmen en bij te eten, om vervolgens neer te strijken in Cólico in het noordoosten van het Como meer.

Zaterdag blijven we ook in Cólico om even lekker bij te komen en te zwemmen in het meer. Het plaatsje is grappig, de camping zeer matig, maar het eten heerlijk en zeer betaalbaar, zeker in vergelijking met Zwitserland. Wat direct opvalt aan Italië is dat het eten fantastisch is, met veel verse groenten en fruit, ontelbare soorten pasta, (met schaar geknipte) pizza’s, espresso, kaas, wijn, etc., maar één ding is een drama: brood. Er is geen goed brood te krijgen. Het is vooral wit, hard en droog… En wat ook wennen is: we zijn voor het eerst in een land waar we de taal totaal niet van spreken!

Zondag vertrekken we, grotendeels langs het Como meer naar Bérgamo, ten noordoosten van Milaan. We hebben hier een appartementje voor twee nachten, want Bérgamo is een hele mooie stad. Zowel de beneden als de bovenstad is mooi (met een enorme vesting, gebouwd in de tijd dat Bérgamo onderdeel uit maakte van het Venetiaanse rijk). Even weer de spullen op orde, kleding wassen etc. Dat we in dit appartement zitten is evenwel niet onze eerste keuze; het lukt ons maar mondjes maat om te couchsurfen, maar warmshowers lukt al helemaal niet. Warmshowers is couchsurfen voor fietsers. Meestal krijgen we niet eens een reactie, tot onze grote frustratie.

Dinsdag hebben we een AirBnB overnachting in het eveneens prachtige Brescia. Ook al weer zo’n oude stad uit de Romeinse tijd, met een belangrijke regionale functie en grote en grootse gebouwen. Die AirBnB zit overigens in een ‘gewoon’ ****hotel, dus Knorretje en Iejoor kunnen 4-sterren overnachten in een vergaderzaal. Oh en dat voor nog geen 50,-!

Woensdag fietsen we naar de zuidoost kant van het Gardameer, via het toeristische, fotogenieke Sirmione, gelegen op een lang schiereiland in het Gardameer. In Lazise blijven we drie dagen. Even uitrusten. We gaan eens een planning maken, zodat we iets beter weten waar we aan toe zijn en wat langer van tevoren verzoeken uit kunnen doen voor couchsurfen en warmshowers. Kijken of we op die manier wat beter contact kunnen krijgen met de bevolking. Dat lukt met het verblijf op campings niet. En een blog online zetten kan ook geen kwaad, dus website opstellen en typen maar!

We zijn inmiddels een maand op pad en blikken even terug. Is het helemaal zoals verwacht? Hilgien is vooral erg moe, we fietsen veel en hebben weinig rustdagen. We beleven minder dan we hoopten al hebben we natuurlijk ook veel mooie dingen gezien. Een rustdag is meestal 1 dag op 1 plaats blijven, maar geen rustdag… Daarom maken we er hier 3 van. Even opladen. Naar huis gaan klinkt namelijk ook eventjes erg aantrekkelijk. Maar die fietsen (zeker roze Knorretje) krijgen we niet zo maar verkocht en het huis is nog een jaar bewoond door Sarah. Dus we moeten echt wat anders verzinnen 😉

Ondertussen kijken we natuurlijk ook rond, zo bezoeken we Peschiera, een schattig plaatsje en Garda, waar het nationale bodypaint festival plaats vindt. Dat laatste is erg indrukwekkend; wat een kunstwerken worden er op de lichamen geschilderd!!

We gaan 16 juni op weg richting Verona, via Cola en Sandra (voer voor een grappig verjaardagskaartje voor onze grote vriendin). In Verona komen we op een prachtige camping uit; de weelderige beplanting zorgt voor voldoende schaduw en de ligging op een heuvel met uitzicht over de stad maakt deze plek prettig genoeg om er een paar dagen te blijven. En we treffen een paar landgenoten en medefietsers (Rob fietst van Leiden naar Rome, Jodie is van Delft naar Verona gefietst), dus gespreksstof genoeg. En ja, Verona is een heerlijke stad. Het ademt sfeer en romantiek uit. Het is de stad van Romeo en Julia, een stad met veel oude gebouwen, bruggen en kerken, theater en musical. Toevallig is er een nagespeelde intocht te beleven van Sissi (jawel de Oostenrijkse prinses), die hier kennelijk ooit met grote grandeur onthaald is. Hier is gemakkelijk een week door te brengen. Wij houden het bij anderhalve dag, met het idee dat we nog makkelijk een keer terug kunnen naar Verona.

Op 18 juni trekken wij oostwaarts door mooie wijnstreken en door Soave, waar beroemde wijn vandaan komt. In dit dorpje staat zelfs een wijnautomaat, waar je wijn kan tappen. Maar niet alleen wijn, ook (bruis)water en melk. Wel eventjes oppassen met de fietspaden, want die kunnen zomaar, zonder waarschuwing ophouden. ’s Avonds is het voor het eerst gelukt om een warmshowers te regelen in alweer zo’n mooi en sfeervol stadje: Vicenza. Met een rondleiding van onze hosts Andrea en Giulia komen we op de goede plekjes terecht, o.a. voor een lekker Italiaans ijsje.

19 juni op weg naar Mestre bij Venetië, waar we 3 nachten couchsurfen bij Federica. Maar niet voordat we onderweg Padova aan hebben gedaan. Alhoewel deze stad zeker niet onbeschadigd WWII is doorgekomen, genieten we weer van een hoop pracht en praal. En voor de verandering gaan we eens ergens naar binnen; de Cappella degli Scrovegni. Deze kapel bevat fresco’s van de beroemde schilder Giotto die zo ongeveer het hele bijbelse verhaal afbeeldt. De Italianen zijn super zuinig op de fresco’s. Om de fresco’s zoveel mogelijk te beschermen is de hele ruimte geacclimatiseerd om het vochtpercentage en de temperatuur zoveel mogelijk constant te houden. Tevens wordt een beperkt aantal bezoekers per keer via een sluis toegelaten tot de kapel. De fresco’s bevatten zoveel details dat je snel een half uur nodig hebt. Langer krijg je overigens niet, want dan staat de volgende groep alweer klaar.

Bij Federica worden we 3 dagen lang ontzettend gastvrij ontvangen. Mestre zelf is niet boeiend. We komen voor Venetië. Maar in eerste instantie vinden we Venetië wat tegenvallen. Het is vooral heet, druk en duur. Gelukkig hebben we twee hele dagen om door de stad te dwalen en dan zie je toch echt de schoonheid die de stad te bieden heeft. Niet alleen op het hoofdeiland, maar vooral de eilandjes Murano (centrum voor de glasblaas industrie) en Burano (vrolijk gekleurde vissershuisjes) vinden wij erg de moeite waard.

Als we afscheid hebben genomen van Federica fietsen we 22 en 23 juni fikse afstanden (ong. 100km per dag) over voornamelijk vlak terrein richting de Sloveense grens, ons 9e land van de reis. Maar Osmand heeft weer wat uitdagingen in petto over niet of nauwelijks bestaande wegen, dus we mogen bikkelen door o.a. een uitgedroogde rivierbedding. Vlak voor de grens passeren we een leuk vestingstadje, Palmanova, achter achthoekige vestingmuren. Oh en een mijlpaal; we hebben de 2.000 km bereikt. Slovenië here we come!!