22 augustus fietsen we vanuit het gastvrije Albanië Griekenland in. Land #16 alweer, wat gaat het hard! Hard gaat het echter niet meer als we de keuze hebben OF de snelweg OF een oud gravelpad omhoog. We klimmen gestaag omhoog, terwijl het pad niet alleen steeds een tikkie steiler wordt, maar ook onbegaanbaarder. We voelen ons als fietser niet welkom! Jaloers kijken we opzij naar de prachtige bijna lege snelweg. Wij zijn pas een kilometer verder en er zijn hooguit 5 auto’s langs gekomen. Zou je misschien in Griekenland op de snelweg mogen fietsen? In Albanië had het zo gekund, maar was er geen noodzaak. Het gekozen pad is in ieder geval niet de juiste, dus keren we om, rammelen met de fietsen naar beneden en glijden de snelweg op.

Met toch een zeer onprettig gevoel fietsen we over de vluchtstrook. Enerzijds vermoeden we natuurlijk dat het wettelijk niet is toegestaan en anderzijds raast het weinige verkeer best hard langs. We komen 2 tunnels tegen waar we al helemaal niet blij van worden, maar de smalle stoep in de tunnel biedt uitkomst. De eerste afslag duurt zeker 10 km en vinden we niet handig. We raken gewend aan de snelweg en gaan nog 10 km door. Zeker als we tolpoortjes naderen en we zonder betalen doorgestuurd worden, ervaren we zowel toestemming als gewenning. Na 20 km is het genoeg. Als we de afslag nemen en bovenop de snelweg nog eens terug kijken op dit niet geheel vrijwillig gekozen avontuur, worden onze ogen groter. Onder ons gaat een auto bijna 1 km in de achteruit omdat hij de afslag heeft gemist! Pfff… wij waren in ieder geval géén gevaar op de weg!

Deze vliegende start zegt veel over de rest van onze tour door Griekenland; in 10 dagen fietsen we naar Athene. In deze periode fietsen we zo’n 650 km, hebben we maar 1 niet-fietsdag (dat is niet hetzelfde als een rustdag 😉 en bezoeken we Kastoria, Meteora en Delphi.

Kastoria is een schiereiland in een meer, wat vooral grappig op de kaart lijkt. In Kastoria lukt eindelijk wat we tot heden maar niet voor elkaar hebben kregen. We zochten in het Skhodra meer (zowel in Montenegro als in Albanië), in het Ohrid meer en gingen speciaal nog langs het Prespameer. Als we langs het Kastoriameer fietsen, hoeven we niet te zoeken en worden we spontaan op een groep pelikanen getrakteerd! De roze pelikanen en kroeskoppelikanen zijn vanaf de doorgaande weg te zien. Wij strijken neer en blijven er tijden naar kijken en foto’s maken. Wat een grappige grote vogels! Als ze landen steken ze hun grote poten naar voren, die bek is mega en als ze ’s avonds gaan slapen is er altijd wel één die zit te ouwehoeren. Geweldig!

Van het ene hoogtepunt belanden we in het andere hoogtepunt; Meteora. Meteora zijn op enorme hoge rotsformaties gebouwde kloosters. Vanaf reeds de 9e eeuw werden de natuurlijke zandstenen torens beklommen en bewoond door kluizenaars. Vanaf de 11e eeuw trokken elders verdreven monniken naar dit gebied. En halverwege de 14e eeuw verrezen de eerste kloosters op de toppen, met uiteindelijk 24 kloosters op deze enorme rotspartijen. De monniken vormden een volledig afgezonderde autonome gemeenschap. Echter vanaf de 17e eeuw begon het verval van het kloosterleven in Meteora. Er werd gesjoemeld, sommige monniken hielden er als monnik verklede vrouwen op na en van het idealistische gedachtengoed bleef niets over. Momenteel zijn er nog 6 kloosters in redelijke staat en toegankelijk, waarvan een aantal zelfs bewoond. Wij fietsen de ene en wandelen de andere dag in de hitte omhoog om er twee te bezoeken. Dit is echt overweldigend, wat bizar, wat gaaf, wat mooi. Die rare rotspartijen, door erosie gevormd, die kloosters en ruïnes op onmogelijke plekken…. We krijgen er geen genoeg van, tot we de 250 foto’s moeten reduceren tot een acceptabel aantal.

Hier verblijven we op één van onze mooiste campings. We hebben niet alleen kookgelegenheden en tig picknicktafels om uit te kiezen, maar ook een zwembad met waanzinnig uitzicht! Hier worden we blij van. We zien prachtige natuur, schildpadden, hebben een zwembad en bereiken de 4.500 km op de top van Meteora. Wat een energieboost!

Met die energie fietsen we in 3 dagen naar Delphi of Delfoi op zijn Grieks vertaald. Een bui van 12uur kunnen we ontwijken, door bijtijds een afslag te nemen naar thermen. Precies op tijd checken we in een hotel in, maar precies te laat voor de thermen; deze sluit vanwege het weer… De volgende dag gaan we alsnog in het zwavelbad liggen om ons lichaam een boost te geven voor de volgende run naar Delphi.

De archeologische site Delphi kunnen we bij een bezoekje aan Griekenland niet missen. Het was in de klassieke oudheid één van de beroemdste cultusplaatsen van de god Apollo en het meest bezochte en gerespecteerde orakel van de gehele oudheid. Auke is meer van de geschiedenis dan ik, Hilgien, maar imponerend is het zeker. Wat ze 5-6 eeuwen voor Christus konden bouwen! En dat afgezet tegen de steile rotswanden bij ondergaande en de volgende dag opkomende zon, is indrukwekkend….! Hier verblijven we een nachtje in een hotel, maar bezoeken Delphi na en voor het fietsen en gaan vervolgens weer 700-1.000 hoogtemeters maken….

Van Delphi vliegen we door naar Athene. Die 170km kunnen we in 2 of 3 dagen afleggen. We lopen wat achterop schema en doen het in 2 dagen om vervolgens 4 dagen in Athene de fietsen op het balkon te stationeren…

De 650km fietstocht laat ons veel groen zien, met natuurlijk veel olijfbomen en ook tabaksplanten. Het blijkt hier meer te regenen dan normaal gedurende de zomer. We verwachtten veel dorheid, maar zien dit beperkt. En ook de Grieken blijken gastvrij, al deed de entree anders voorkomen. Zo krijgen we koffie aangeboden als we met google translate in de aanslag vragen waar de bakker is. In een ander klein dorpje kopen we koekjes bij een winkeltje en zitten we bij een café koffie te drinken onder het genot van deze koekjes. Totdat we terug geroepen worden voor nog een schaaltje lekkernijen. Bovendien verlaten we het café nadat we alle bidons hebben gevuld met een fles ijswater, wat geweldig!

Wildkamperen doen we hier vaker. De situatie is ideaal. Praktisch overal zijn waterkranen en meestal komt er daadwerkelijk water uit. Er zijn veel bossen en zo nu en dan een meer te vinden. Ons prachtigste kampeerplek is aan een groot meer op een mooi stukje gras in het volle zicht zonder ons maar om iets te hoeven bekommeren…. We kunnen ons schoon zwemmen, zien er de zon zakken, de maan opkomen en ‘s ochtends de zon weer verschijnen.

Veel fietsers hebben vooral slechte ervaringen met honden. Alle dagen in Griekenland krijgen we te maken met honden. Veel honden lopen los, zowel zwerfhonden als honden die bij een huis horen. Honden slaan 9 van de 10 keer aan als we langs komen. Fietsers zijn ze niet gewend en dus rennen ze graag achter die bewegende wielen en benen aan.
Op een gegeven moment fietsen we met de wind mee een kilometer of 25 per uur. Vanaf de overkant van de weg komen er 2 honden een terrein afrennen, waarvan één zeer agressief met ontblote tanden en grote snelheid op ons afkomt. Auke fietst voorop, ik zie hem recht op me afkomen. Zijn aanval wordt acuut gestopt door een frontale botsing met een auto. De hond vliegt met wat bumper onderdelen de lucht door. Het volgende moment is het stil. Wij staan stil, geschrokken van de hond en de botsing. De hond ligt dood. De automobilist stapt uit en kijkt naar zijn bumper. Twee getuigen kijken van een afstand naar het geheel. Niemand doet iets. Niemand kan iets. Het is vreselijk om te zien wat er gebeurde. Desondanks is het onze redding geweest, de kans dat de hond had gebeten was heel groot. Geschrokken fietsen we rustig door, mijn fluitje op het stuur in de hoop er honden mee af te schrikken. Alle latere ervaringen zijn verbazingwekkend positief. Als een hond op ons aanslaat of afkomt, gaan wij op de honden af. De ene keer vriendelijk, de andere keer met geheven stem. Ze zijn zonder uitzondering allemaal gaan kwispelen of zelfs op commando gaan zitten. Hoe verder we vanuit het noorden naar Athene fietsen, hoe liever en soms banger de honden lijken te worden. Ook zitten ze vaker achter een hek. Maar ook dan zorgt het benaderen voor een kwispelend effect. Voorlopig blijft het fluitje aan het stuur en houden we ons vast aan die ene uitzondering die de regel bevestigt.

In Athene is het heet. De temperatuur is overdag 33-35 ‘C en ’s nachts zakt het zelden onder de 21 ‘C. WIJ vinden het heet. De locals zeggen dat het best aangenaam is ten opzichte van de gewoonlijke 40 ‘C. Wij zijn deze 30 ‘C+ dagen eigenlijk ook gewend. Het inspannen op de fiets, zeker bergopwaarts lijkt dan ondoenlijk. Echter de rijwind maakt een groot verschil! In de bergen waait het nog weleens en als je wat hoger zit, scheelt dat. Op een gegeven moment zaten we op 1300m hoogte, in een ‘skigebied’ en hadden we het koud. Het was 21’C, de wind waaide en wij zaten in de schaduw te rillen… Best aangenaam en vooral verrassend 😉 We zijn officieel geacclimatiseerd. Mits op de fiets.

In de grote, drukke stad trekken we het met moeite. We houden ons ritme erin en passen ons aan het Griekse ritme aan; vroeg op en eropuit, ’s middags in de airco een siësta. Griekenland is sinds Italië het eerste land met een merkbare siësta. De winkels zijn vaak dicht, de straten zijn een stuk leger. In dit Grieks-Orthodoxe land dienen we daarnaast rekening te houden met de zondag. Zelfs de grote supermarkt ketens zijn gesloten. Even wennen na de Balkan waar we te alle tijde bij winkels terecht konden. Als ze al dicht waren, gingen ze voor ons geregeld open. Hier niet. Hier moeten we creatief zijn met onze beperkte draagbare voorraad als we honger hebben op zondag. Overigens is pasta met tonijn, leblebi en rozijnen best een goede lunch!

Athene kenmerkt zich vooral door een hoop stenen of te wel vele oudheden. Maar ook armoede, inclusief veel (drug gebruikende) zwervers en een drukkende warmte. De echte oude ruïnes worden geregeld opgeknapt. De huizen verwaarlozen. Iets buiten het centrum zien we meer en meer verloedering, zelfs bosjes immigranten die op straat leven en wederom slechte wegen. We hebben veel tijd nodig om het e.e.a. te organiseren en zitten vaak op onze geairconditioneerde kamer. Het voelt zonde om ons in de hoofdstad van Griekenland af te zonderen. Echter Athene is niet helemaal onze stad. Natuurlijk bekijken we de oudheden Akropolis, Pantheon, de tempel van Zeus, Hadrian’s arch, Roman agora, ancient agora, de bibliotheek van Hadrian en de stad Plaka. Erg indrukwekkend wat ze zo lang geleden allemaal konden bouwen. Al is iets indrukwekkend, het is vooral drukkend warm en dat beperkt de interesse en energie. In mei of oktober wellicht een beter idee om Athene te bezoeken! Ondertussen verwachten we ieder momentje het pakketje uit Nederland, die we in Italië niet konden oppikken. We zien via track&trace dat het postkantoor niet open deed en het pakketje dus niet is afgeleverd… Eh… daarvoor sturen we toch naar ‘post restante’? We besluiten zelf naar het pakketje toe te reizen en mogen hem op het sorteercentrum ophalen. Jippieee! Lenzen, medicatie, dwarsliggers, kaart van Turkije en onze visitekaartjes! Na 4 dagen Athene en ons pakketje kunnen we verder! We bedenken ons niet langer, cancellen het hotel voor aankomende nacht en boeken voor dezelfde dag een ferry naar Rhodos! Het is dinsdag 4 september en vanavond om 21.30 uur verlaten we het vaste land van Europa om via Rhodos afscheid te nemen van Europa……

We hebben een cabine geboekt op de boot en daar hebben we geen spijt van. Wat een rust, wat een heerlijke bedden! De tussenstop op Santorini maken wij niet bewust mee, maar vanaf Kos en de langs de Turkse kust wel. Zo hebben we in elk geval alvast een glimp opgenomen van het land waar we zo meteen weken doorheen gaan fietsen. Aangekomen op Rhodos, fietsen vrijwel direct de stad uit en strijken neer in een kasteeltje vlak bij het strand, zo’n 15 km van Rhodos stad. De ambities zijn niet zo hoog. We zouden vakantie vieren op Cyprus, maar gezien de tijd hebben we dat moeten laten schieten. Het wordt dus een korte vakantie op Rhodos. En daar is helemaal niks mis mee; het water is lekker warm, het zonnetje schijnt en het is niet te heet. Bovendien komen we een beetje toe aan lezen! Pas als we 8 september de boot nemen naar Turkije, nemen we de moeite Rhodos stad te bekijken. Rhodos stad is een plaatje om te zien. Zelfs hier zijn de Venetiërs ooit neergestreken en hebben ze een fort en een stad gebouwd. Nog even een laatste indruk van Griekenland, het Griekse eten en Europa. Onze laatste uren verstrijken. “Zouden we eigenlijk een visum moeten regelen voor Turkije?”. Oops. Ja dus. Niets visum on arrival, maar vooraf digitaal regelen. Gelukkig gaat dit vliegensvlug en is de aanvraag hetzelfde als het ontvangen van het visum. Aan Turkije hebben wij beiden goede herinneringen, dus vol goede zin en met het visum op zak stappen we op de boot naar Fethiye!