Donderdag 31 oktober: Jeonju

10 dagen lang hebben we een strak ritme aangehouden van vroeg op, op de gong in en uit de meditatie-sessies en bijtijds naar bed. Gisteren hadden we 101 ervaringen te delen en ’s avonds kwamen we eindelijk toe aan wat andere dingen. Zoals bijpraten met de buitenwereld en foto’s uitzoeken. Voor we het door hadden was het 1 uur ’s nachts. Drie uur voor de wekker in Vipassana-tijd. Het vasthouden van het vroege opstaan, schiet er daarmee gelijk bij in. En dus is ons hele ritme flink in de war gegooid. Het lijkt wel een jetlag! We komen traag op gang in de voor ons nieuwe stad Jeonju. Eenmaal op gang, bezoeken een oude fabriek waar kunstateliers en expositieruimtes in gehuisvest zijn. Het valt wat tegen (niet de juiste balans van afstand fietsen en wat het oplevert dus), echter niet het prachtige weer. We kunnen heerlijk langs de rivier fietsen op weg daar naartoe. Het blijft indrukwekkend hoe er in Korea zulke mooie recreatiegebieden zijn, met fietspaden langs de rivieren waarin je in een prachtige oase waant. We blijken nog lang niet bijgepraat over de Vipassana en zo vliegt de tijd. We lunchen met bibimbap, een schaal rijst met allerlei groenten. Het is een heel populaire maaltijd in Korea, die we misschien één keer eerder hebben gegeten. En aangezien Jeonju de ‘eethoofdstad’ van Zuid-Korea is, móeten we een aantal dingen proberen. We zijn niet heel erg onder de indruk van de bibimbap, maar snappen wel waarom hij populair is: voor weinig geld heb je een goede, relatief gezonde maaltijd.

We gaan verder op eettour en proberen: lokale chocolade koekjes (verrukkelijk), een soort wrap van gefrituurde rijst (heerlijk) en ’s avonds als klap op de vuurpijl het zeer typische makgeollie. Makgeollie is Zuid-Koreaanse witgekleurde rijstwijn, die je in een theepot geserveerd krijgt. En niet een bescheiden theepot. Wel 1,5 liter!! Je bestelt makgeollie en krijgt niet alleen de theepot, maar daarbij diverse Koreaanse tapas. En niet zomaar een paar, de tafel vult zich met ruim 20(!) gerechtjes. Veel vis en krab, maar ook sappig vlees, smaakvol tofu en verfrissende groente. Heel veelzijdig en lekker. En avontuurlijk, want eet je die krab nou gewoon met schaal en pootjes en al op? Wat is het allemaal? Hoe eet je het? Het is een maaltijd waar we goed voor gaan zitten en de tijd voor nemen. Niet in de laatste plaats vanwege de grote hoeveelheid rijstwijn 😉

We zien deze maaltijd als een gift van Sung-Jae You die ons bij de Vipassana opwachtte en ons, naast allerlei lekkers, zowaar geld gaf voor een maaltijd. De maaltijd was voor ons doen relatief duur; 38.000 won, (€30,-). Wat in Nederland met al die chique gerechtjes natuurlijk een koopje zou zijn… We verwennen onszelf hiermee, leren na 7 weken Korea nog steeds nieuwe gerechten en toasten op een geslaagd Zuid-Korea. Nog een paar dagen en dan verlaten we dit heerlijke land.

Tussen lunch en diner door, doen we nog wat inkopen en bezoeken we een kunstdorp, vlakbij het historische Hanok village. Het dorp (meer een wijk) is een prachtige etalage van muurschilderingen en andere kunstzinnige uitspattingen. Een bron van inspiratie en onze camera maakt weer overuren. En wie weet kunnen we nog wat ideeën gebruiken in of om ons huisje in Delft.

Al met al een hele geslaagde dag in Jeonju, wat een fijne stad is om te verblijven, zoals eigenlijk de meeste plekken in Zuid-Korea.

Vrijdag 1 t/m dinsdag 5 november: De laatste allerdagen in Seoul en Incheon

We hebben Korea bijna helemaal rond gefietst, met zo’n 2.000km op de Koreaanse teller. We vinden het niet nodig dezelfde route terug te fietsen, dus pakken we net als van Mokpo naar Jeonju, de bus. Timewise wel zo efficiënt. Na een busrit van geen 3 uur maar 4,5 uur komen we aan in Seoul. Het is al donker als we door de inmiddels vertrouwd aanvoelende stad aankomen in ons hostel. De belangrijkste bezienswaardigheden hier, hebben we al bezocht. De voornaamste reden om terug te komen naar Seoul is, naast de overtocht naar China, het lantaarnfestival. Dit festival wordt jaarlijks georganiseerd in november. Lantaarns van gebouwen, beroemdheden, dieren en sprookjesfiguren sieren de Cheonggyecheon rivier op. Het is sfeervol en natuurlijk wordt er uitgebreid gegeten. We genieten ervan, al zijn we niet zo onder de indruk als de rest van Korea.

Na twee nachten in Seoul verplaatsen we ons naar Incheon, de havenstad van de metropool Seoul. Incheon is een metropool op zich, met een paar miljoen inwoners, 60 km van het centrum van Seoul gelegen. Net als we Incheon in fietsen, komt een auto naast Hilgien rijden. Het raampje gaat open en er volgen heel enthousiaste begroetingen. Dit geloof je gewoon niet!!! Het is Sung-Jae, de man die ons eerder onderweg getrakteerd heeft op een sixpack bier. Bij het verlaten van de Vipassana kwam hij ons trakteren op nog zoveel meer, inclusief geld voor onze meest memorabele maaltijd in Korea. Heel even gaat het door mijn hoofd dat we te maken hebben met een groupie, dan wel stalker. Maar nee, het is puur toeval! Of bestaat dat niet? Hij is daar met zijn hele gezin en brengt de vriend van zijn dochter naar huis die in Incheon woont. Hoe bizar is het dat je elkaar dan treft in zo’n grote stad?!? Iedereen stapt uit de auto en met behulp van zijn dochter die vertaalt, voeren we gesprekken. Hij maakt daarbij tevens duidelijk dat hij heeft gelezen dat wij met onze fietstocht graag geld binnen halen voor onderzoek naar sarcoomkamer. En dus pakt hij een envelop en doneert W100.000 (€ 75). Onvoorstelbaar wat een vrijgevige en attente man hij is en blijkbaar betekenen wij veel voor hem. Waarom toch? We zijn toevallig Nederlanders en hij is fan van ons land. Maar dat mag ons toch niet ZO bijzonder maken… We zullen het nooit weten. We weten alleen dat we aan hem denken als we aan Korea denken. En hij het toppunt is van de vrijgevige medemens waarvan we er ontzettend veel hebben ontmoet. Buiten West-Europa lijkt iedereen toch even een tikkie socialer, gastvrijer en vrijgeviger dan in onze egocentrische wereld….

We fietsen langs een outdoorzaak om een nieuw Therma-rest-matje op te halen. Wat heerlijk die levenslange garantie op kwaliteitsspullen! We krijgen een gloednieuw matras omdat de oude matras zich is gaan opbollen, elke nacht een beetje meer tot het niet meer sliep. En daarmee zijn we gelijk in Incheon. Een enorme, grote, moderne stad. Je kan er prima shoppen en dat doen we dan maar. Vooral kleren tegen de Chinese kou, want het lukt niet fietsonderdelen te vinden. Incheon blijkt de betere plaats om goedkoop kwaliteitskleding te vinden. Of zouden we niet beter wachten tot we daadwerkelijk in het goedkope China zijn…?

Het idee is om morgen de boot te nemen naar Qinyindao. Die stad ligt op fietsafstand van Beijing (ruim 250 km) en vlakbij de plek waar de Chinese Muur doorloopt tot aan zee. Een bijzonder stukje muur waar nauwelijks toeristen komen en waar wij graag een stukje van bewandelen. Echter in de haven aangekomen, blijkt de boot tijdelijk uit de vaart vanwege onderhoud… Nee hè?!! We moeten het hele plan omgooien en kunnen gelukkig een dag later alsnog naar China varen. We zullen de oversteek maken naar de plaats Tianjin, dichter bij Beijing, te ver van de muur. Zo smeden we in korte tijd een heel nieuw plan, wat voor ons nog steeds hout snijdt. Flexibiliteit is hard nodig als je reist (en niet plant 😉

En dan is het alweer dinsdag, de dag van vertrek. We gaan vroeg op pad voor de laatste sightseeing voor we Korea echt verlaten. Vlakbij de haven besteden we de laatste wonnen aan zeer typische Koreaanse souvenirs: komische sokken. We bezoeken het sprookjesdorp Songwol-dong. Een Koreaanse uitsmijter; de hele wijk is omgetoverd met muurschilderingen en beelden tot een openlucht museum van allerlei nationale en vooral internationale sprookjes. Lantaarnpalen, parkeergarages, huizen, bankjes, alles maar dan ook alles moet eraan geloven. Een bijzonder kleurrijk geheel en een waardige afsluiter van een bijzonder kleurrijk en creatief land. Fantastisch voor kinderen en iedereen die zich zoals wij piepjong voelt 😉

In de haven is het een drukte van jewelste. Wij kwamen vanuit China met slechts 25 passagiers op een boot Japan in. Hier blijkt dat de reis van Korea naar China héél anders zal verlopen. De ene na de andere bus laat massa’s Chinezen uit met tassen vol aankopen. Binnen in de hal staat het rijen dik voor het belastingteruggavekantoor. Waarom slaan de Chinezen in Korea in, als bijna alles in hun eigen land is gemaakt? Uit zelf georganiseerd onderzoek blijkt dat ze hun eigen kwaliteit niet vertrouwen en dus graag over de grens shoppen. En ach als je vervolgens in ieder geval de belasting terug krijgt, zal het wellicht nog uitkunnen ook. Op het personeel na is er geen Koreaan meer te vinden. De toiletten in de vertrekhal zijn ranzig, overal ligt wcpapier op de grond, al staat op alle muren van het toilet in Engels en Chinees dat het wc-papier doorgespoeld mag worden… Duidelijke regels en geen prullenbak te vinden. Toch weerhoudt dat de Chinees blijkbaar niet, alle gebruikte wcpapiertjes op de grond re gooien. Welkom in China! Oh. We zijn er nog niet eens…

Als we vrij moeiteloos met onze fietsen en bagage door de douane(checks) zijn gegaan (alleen ons mes moeten we tijdelijk afgeven en krijgen we in China terug), wachten er twee vervelende verrassingen. De eerste is te overzien: we mogen niet fietsend naar de boot. We moeten ons met de volgeladen fietsen, de bus in hijsen. Als allerlaatste, na de 250 Chinezen. Anders zitten we de andere passagiers in de weg. Vervolgens moeten we met de fietsen de enorm steile en hoge trappen op, want we kunnen en mogen ze niet over de laadklep het laadruim in rollen. WTF! Alweer, net als toen we Jeju verlieten. Dat betekent dat we de fietsen af moeten tuigen en de bagage en de fietsen apart naar boven moeten tillen. En dat terwijl we al de laatsten waren om aan boord te gaan. Met veel gehijg en gefoeter lukt het om het hele zaakje boven te krijgen. Eén voordeel: we doen het tenminste zelf en dus wordt er ‘voorzichtig’ met de spullen omgesprongen. En dan valt het kwartje. Toen we de tickets kochten werd gemeld dat de fietsen gratis mee mochten. Ons gejuich werd gepoogd in te dammen; de verkoper meldde een paar keer dat we wel zelf de fietsen aan boord dienden te brengen. Iets waar we alleen maar blijer van werden, terwijl de baliebediende ons wat meewarig aan keek. Dit is dus de standaard procedure; fietsen zijn bagage en mogen met de voetgangers de trap op. Voor ons nieuw na de vele boten.En al helemaal als we netjes uren vooraf klaar staan de fietsen met de andere voertuigen aan boord te brengen. Nou ja, ze mogen gratis mee, dat dan weer wel;)

Vaarwel Korea!!!! Vaarwel prachtland! Vaarwel fietsland! We gaan je missen!!!!

En… op naar China. Een bootreis van ongeveer 26 uur, alle maaltijden en een overnachting inbegrepen. Benieuwd naar –dit keer- niet een nieuw land, maar hoe het weerzien met China ons gaat bevallen.

De terugblik

Hoog tijd om terug te blikken op dit relatief kleine landje waar we verhoudingsgewijs enorm veel tijd hebben doorgebracht. We hebben super genoten van ons verblijf hier. We zijn hier in september en oktober geweest, de meest ideale maanden met perfecte fiets temperaturen. Het tyfoonseizoen is dan voorbij, al kwamen er nog twee langs vliegen, waarbij de eerste bijna zorgde dat we Korea niet in kwamen, de tweede zorgde voor avontuur en een hoop nattigheid, ook in de fietstassen. Het was vaak zonnig en niet te warm, dus ook ideaal om te kamperen al hebben we dat veel minder gedaan dan logisch zou zijn. En nee, het is niet het meest spannende, avontuurlijke land geweest, wat we de afgelopen 1,5 jaar bezochten. Het is ook niet het mooiste land geweest als je kijkt naar natuur of cultuur, alhoewel het van beide voldoende biedt. Het heeft tevens weinig interessante dieren of vogels. Het is zeker wel het land geweest met de meest uitbundige, kunstzinnige uitspattingen in het straatbeeld. Continu werden we verrast met murals, de door ons genoemde floorals en andere mooie kleurrijke creaties. Het grote nadeel hiervan? We fietsten langzamer, stopten vaker en haalden kortere afstanden dan we gewend zijn, haha, dat was het allemaal dubbel en dwars waard.

Over uitspattingen gesproken: we zijn zelden zo hartelijk ontvangen in een land. De uitbundige Koreanen zijn totaal anders dan de Japanners. Hier word je continu enthousiast begroet, aangemoedigd en overladen met eten en drinken. Zelfs de hartelijkheid en vrijgevigheid van Turkije en Iran werden (bijna?) overtroffen, met één uitzinnig enthousiaste volger als extreem voorbeeld. Dat is eigenlijk wel iets waar we bij stil moeten staan. Het is zo extreem wat we zomaar van vreemden hier aangeboden krijgen!!! Zeker 15 maal kregen we iets als gast cadeau:
– Snoepjes (2)
– Fruit (12)
– Snickers (2)
– Broodje (1x)
– Pakjes noedels (2)
– 6 pack bier (1)
– Maaltijd (3x) en korting op een maaltijd (1)
– Overnachting (1)
– Kastanjes en andere snackjes (1)

En van onze grootste fan: 37 flesjes vitamine D-drank; 10 blikjes zalm, 16 pakjes zeewier, 20 cakejes, 3 mandarijnen en W220.000 (waarvan de helft voor ons goede doel).

Zie je dat in Nederland al voor je? Dat we een voorbij komende reiziger, fietser of vreemdeling zomaar iets geven zonder er iets voor terug te willen….? Misschien moeten we dat eens doen 😉 Overigens delen Koreanen tijdens een wandeling in de bergen (70% van het land bestaat uit bergen) sowieso eten met een ander, bekend of niet. Hoe gaaf is dat?

En dan hebben we het nog niet gehad over het fietsparadijs dat Zuid-Korea is. De steden zijn druk, het verkeer is behoorlijk pittig en licht agressief te noemen, wat fietsen in steden geen pretje maakt. (Deze rijstijl is wel iets wat totaal geaccepteerd lijkt). Echter het fietsennetwerk dat is aangelegd langs de rivieren met alle voorzieningen als wc’s, picknick plekken, gratis campings of sappige grasvelden die daarvoor door kunnen gaan, is fenomenaal te noemen!!! Het ideale fietskampeerland!

Het verkeer is tot in de puntjes geregeld en daar waar onveilige situaties zouden kunnen ontstaan, staan altijd waarschuwingsborden al dan niet waarschuwingsmannetjes. Tot het betuttelende toe. Net als in Japan.

En wat het fietsen in Zuid-Korea zeker anders maakt dan Japan zijn de hellingen. Ten nadele! De wegen zijn altijd picobello verzorgd, maar als er een heuvel of berg geslecht moet worden, dan leggen Koreanen gerust een weg aan met een hellingsgraad van 10% of meer. Zelfs hellingsgraden van 20% zijn niet ongewoon. En dat terwijl de Japanners alles in het werk stellen om nooit, maar dan ook werkelijk nooit een hellingsgraad van meer dan 5% te hebben. Dus ja een fietsland, al hoewel buiten de rivierenroutes vooral geschikt voor bepakte berggeiten, racefietsers en mountainbikers.

Zuid-Korea is heel erg van de veiligheid. Net als Japan. Overal, echt overal zijn camera’s. Als we onze fietsen ergens parkeren, buiten op straat of in parkeergarages, wordt er desgevraagd gewezen naar CCTV; de camera’s. Een camera is hier hetzelfde als een driedubbel slot; onmogelijk dat de fietsen worden gestolen. En ach wij hebben dan wel dure, speciale fietsen, echter deze zien er allang niet meer zo nieuw en duur uit, als de standaard spiksplinternieuwe Koreaanse fiets;)

Net als in Japan (je vergelijkt toch gauw met het land ervoor) hebben ze ‘onsen’, hier jjimjilbang genoemd. Deze gescheiden sauna- en badencentra zijn geweldig om te relaxen en je op te frissen na een dagje fietsen, maar ook om er de nachtdoor te brengen. Naast de eenmalige tempelstay waren dit de meest bijzondere locaties waar we hebben overnacht. Van beide hadden we wel vaker gebruik willen maken!

En ja… de Vipassana. Totaal niet Koreaans, wel wat we hier hebben gedaan. Een hele bijzondere ervaring, geweldig om nog meer van de Koreaanse keuken te proeven en eh… ja… 10 dagen rust te hebben van alles om je heen, of je wil of niet. Een ervaring waar we herinneringen voor het leven aan overhouden, maar of we er door zijn veranderd….? Dat is nog maar te bezien 😉

We hebben ons ook veelal verbaasd, het meest over;
* Het enorm uiterlijk gerichte land, uitend in plastische chirurgie, nette, schone, nieuwe kleding en de allernieuwste fietsen. En vergeet de selfies niet! Zoveel selfies! Tot vervelends toe, elke keer als iemand ons een foto op zijn telefoon wil laten zien, moet diegene eerst 100 selfies weg swipen om te kunnen laten zien waar het over gaat….! We pasten ons aan met plastische chirurgie en nieuwe kleurrijke kleding, het selfiën hebben we achterwege gelaten.
* Muziek, overal is muziek, op toiletten klassieke muziek, bij tempels rustige muziek, op de fiets boxjes met heerlijke fietsmuziek, Korea is dol op muziek.
* Het buitenleven, de mogelijkheden te recreëren en het aantal vrolijke wandelende en fietsende Koreanen op straat en op de wandelpaden. Terwijl het aantal depressieve mensen en zelfmoorden hier juist erg hoog zijn (en nee die zien we vanzelfsprekend niet…)
* Onze status als mzungu; we zijn interessant, boeiend, staan op een voetstuk en we dienen te worden getrakteerd op van alles. Het zijn vooral blanke westerlingen die in de meeste reclames prijken….
* Het aantal koffietentjes; iets nieuws (van de laatste 10-15 jaar) en wat niet uit het straatbeeld weg te denken is. Oooooveral koffietentjes. Met daaraan verbonden hippe prijzen… dat dan weer wel.
* Je komt geen getal 4 tegen, in hotels worden deze etages en kamernummers over geslagen. Vier is een ongeluksgetal, want het klinkt in het Koreaans teveel als het woord ‘dood’.
* En je kan het niet gemist hebben; kunst, overal kunst, wat een creativiteit, wat een uiting in kleuren, wat een aankleding van het land! Dat maakt Korea heel speciaal, nergens ter wereld hebben we zoiets eerder gezien. Daar wordt iedereen toch vrolijk van!

En dan nog even de cijfertjes over dit heerlijke (fiets)land op een rijtje:

Tips voor een bezoekje aan Korea.
Gaan! Gaan! Gaan! En neem je fiets en tentje mee 🙂

Zuid-Korea is de hoofdstad van de wereld die plastische chirurgie heet. Het heeft de meeste plastische chirurgen (2.330) per inwoner ter wereld, goed voor meer dan een miljoen ingrepen per jaar. Wil je wat aan jezelf laten aanpassen, overweeg dat dan hier te doen. Misschien gewoon een goede reden om naar Korea te komen en als je er dan toch bent; geniet van dit prachtige land! Ga hier vooral op vakantie en niet werken, het aantal werkuren is erg hoog…

Ga je fietsen, hou rekening met tegenwind. Voor de volledige 60 dagen (oké een maandje dan, zoveel fietsten we ook weer niet), wist de wind zich tegen ons te keren. En zorg voor een klein verzet op de fiets, de kustroute en door de bergen heen zijn pittig, erg pittig.

Geniet van de eetcultuur, het vleesgerichte land heeft werkelijk het meest malse, smaakvolste vlees wat we in jaren gegeten hebben. Dus ga voor een (straat)barbecue of hotpot, laat je verrassen, het is altijd een succes. Zelf een potje koken is lastiger door de verkoop van met name grote hoeveelheden, denk aan 2 kg bananen i.p.v. twee stuks, een kilo vis, een kilo rijst, etc. En ach zelf koken met groente is duurder dan buiten de deur eten. Oh en haal je softijsje met chocoladedip gewoon bij de McDonalds, lekker en spotgoedkoop! En wel een Koreaanse snack: eet hotteok!!!! Mjammie, het water loopt al in onze monden. En die zure kimchi? Die went wel. Echt.
Nog drie dingen om op te letten…
Pinnen is wat lastig in Korea, weet waar je moet zijn; IBK (Industrial Bank of Korea), Woori en Daegu bank.
Neem je wc-rol mee. Overal zijn toiletten, met vaak muziek en wel, maar zonder toiletpapier.

En eh… vergeet je camera niet, met heel veel GBs…