(Zie het eerdere bericht (China II, deel 8).

Cambodja, 20 maart 2020

Het leek zo goed te gaan, we leken het perfect te hebben geregeld. We vertrokken 24 december uit China, een week voordat de dokter / klokkenluider in China aan de bel trok. De waarschuwingen die door de veiligheidspolitie werden afgedaan als geruchten die de sociale orde heftig verstoren. En waaraan de 34-jarige dokter een week later notabene zelf overleed. Een maand later (24 januari) werd corona over de wereld bekend en sloten de grenzen van China. Weer een maand later bleken er 70.000 slachtoffers te zijn, grotendeels in China.

Inmiddels zijn we 3 maanden verder, 3 maanden na de eerste gevallen bekend werden en slechts 2 maandjes nadat de hele wereld angstig naar China keek. Morgen, 21 maart 2020 zullen meer dan 250.000 mensen wereldwijd als coronapatiënten geregistreerd staan. Ondertussen zijn er ruim 10.000 patiënten overleden en daartegenover 88.500 patiënten beter gemeld. Dat laatste zou een flinke onderrapportage kunnen zijn, gezien het beter melden niet verplicht is. Met deze getallen rekenend, overlijdt 10% aan de gevolgen van het COVID-19 virus.

China is allang niet meer het epi-centrum. Sterker nog, er komen dagelijks slechts enkele gevallen bij; buitenlanders die China bínnen komen met het virus. Over de mogelijke bron, het gordeldier, wordt niet meer gesproken. China had tot heden 1/3^e van de besmettingen op zijn naam staan. Er wordt niet meer gekeken naar China als eng en gevaarlijk, maar China wordt inmiddels om hulp gevraagd, hulp die wij in Europa hard kunnen gebruiken. In China overleed ‘slechts’ 4% van de corona-patiënten en in 3 maanden is Corona daar de kop ingedrukt. In Italië daarentegen….

Totaal gechoqueerd kijken we allemaal naar Italië. Daar zijn vandaag, op 20 maart 41.000 gevallen bekend, waarbij reeds 3.400 patiënten zijn overleden!! Een land met 60,5 miljoen inwoners. Tegenover China met bijna 1,5 miljard inwoners, 25 maal zo veel!! Maar wel de helft van het totaal aantal besmettingen in China en in Italië groeit het enorm hard door.

En dit zijn cijfers die je niet wilt weten… 4.440 mensen zijn in Italië beter gemeld… 3.405 mensen overleden. Dus 43% van de coronapatiënten overlijdt in Italië!! Laten we niet vergeten dat het beter melden mogelijk niet altijd gebeurt en dit dus een enorm vertekend getal is. Maar toch. Ziekenhuizen kunnen het niet aan. Ouderen boven de 60 jaar; de meest kwetsbare groep, wordt uit een aantal ziekenhuizen geweerd. Er is onvoldoende ruimte ze op te nemen. Er wordt voorrang gegeven aan jongere mensen. Het lijkt er wel oorlog!

In Nederland zijn er sinds half februari gevallen bekend en ook daar neemt het exponentieel toe, net als in alle andere landen. Inmiddels zijn er 2.460 cases. En het aantal dat aan corona is overleden is 76. Met maar 2 beter meldingen is het aantal dat aan de ziekte overlijdt 97%. Een reden om het land per direct te ontvluchten of in het geval van ons, vooral niet naar terug te keren!!!! Of om de cijfers met een korreltje zout te nemen. Zolang beter melden niet verplicht is en zolang het virus zich over de wereld verspreid zeggen de percentages helemaal niets. De absolute getallen meer. Je weet pas meer als de verspreiding is ingedamd en het aantal overledenen en herstelden is vastgesteld. Dan nog krijg je een enorme vertekening. Alléén de door de test vastgestelde casussen worden in de tabel opgenomen. En in NL bv worden alléén de ernstige gevallen getest. Het werkelijke aantal is veel hoger, in NL naar verwachting zeker drie maal zo hoog. Voorbeelden van dichtbij; mijn broer Erik (40j) en mijn vriendin Ymkje (38j) hebben symptomen van het virus en liggen al een week ziek op bed, met koortsdagen etc. Beiden normaliter hele gezonde mensen. Beiden hebben een duidelijke bron, hebben zich gemeld, maar testen? Ho maar. Zoals Erik zegt; corona zonder echtheidscertificaat. En het bewijs van onderrapportage. Een klein voorbeeld, van heel dichtbij, al is het in kilometers heel ver weg.

In Italië testen ze per regio anders. In Lombardije waar het aantal extreem hoog is, testten ze zelfs symptoomloze mensen die overigens ook positief uit de test kwamen. Het aantal liep zo hard op, dat ze besloten alleen nog bij symptomen te testen. De paniek die het heeft veroorzaakt is over de hele wereld te voelen en iedereen kijkt met angst naar Italië. Tja wat is beter?

Wij kunnen als reiziger blij zijn met onze overheid. We worden nog niet overal geweerd bij de landsgrenzen. Zo konden we tot gisteren Vietnam mogelijk nog in, hopen we morgen Thailand in te komen en worden we niet op onze nationaliteit geweerd, zoals Italianen, Spanjaarden, Chinezen, en meer en meer nationaliteiten. Dagelijks breidt deze lijst zich uit. Door dit beperkte testbeleid hebben we tot heden in ieder geval meer kans ons te verplaatsen. (Of dat nou zo goed is voor de verspreiding van het COVID-19 virus laten we in het midden).

We zijn dus bijtijds China uitgegaan en Vietnam binnen gekomen. In de 6 weken in Vietnam merkten we heel weinig van het corona-virus. Kinderen waren weleens bang, al was dat afhankelijk van het dorp en dus in hoeverre ze op school bang gemaakt werden. In de laatste week werden de mensen in een dorp angstig van ons, terwijl we in een guesthouse probeerden in te checken. Binnen 10 minuten stond er politie voor onze neus. We werden apart van elkaar ondervraagd. Het feit dat we in China waren geweest maakte dat de angst groeide. Het feit dat we 2.000km in 6 weken in goede gezondheid door Vietnam hadden gefietst werkte niet geruststellend. Een basisschooldocente vertaalde voor ons en gaf ons inkijk in de angst die er heerste. Ze vroeg zich af of we doorhadden waarom we werden ondervraagd (deeûûh) en of we wel weten hoe gevaarlijk en dodelijk het virus is. Totale angstzaaierij wat op scholen dus ook gebeurt. Hoe dan ook. Zodra de politie op een rijtje had waar we allemaal waren geweest, mochten, eh moesten we naar het ziekenhuis voor een temperatuur check. Achterop de brommers bij twee jongens. Wij en zij zonder mondkapje, dat dan weer wel. De test wees uit dat we geen koorts hadden, waarop we alsnog een overleg van het hoofd van de politie moesten afwachten. Om vervolgens bezoek van hem te krijgen. Met uitleg, dank voor de medewerking en een stapeltje mondkapjes vertrok hij gerustgesteld en konden we eten en slapen.

Nu 5 weken later is er totale hysterie in Vietnam. Falangs, de blanken, worden geweerd in restaurants en hotels, mensen zijn bang geworden. De falang is als een melaatse die op afstand moet worden gehouden. De lieve, gastvrije Vietnamees ziet je als de vijand. Geen tijd om hier nog te willen zijn…!

Wij kwamen 5 weken geleden- op tijd- Laos binnen. Een grens kan je tegenwoordig alleen over na de overal ingevoerde temperatuur check. Laos is een land waar corona niet bestaat. Het is zo damn simpel. Als het er niet is, hoef je niet te testen. Als je niet hoeft te testen of gewoon niet aan registreren doet, is het er niet. Geen paniek, geen zorgen. Juist hier wilde ik me laten testen als hoestende fietser met longpijn die door de kleine afgezonderde dorpjes fietst, waar de gezondheidszorg ver te zoeken is…. In het ziekenhuis luisterden ze naar mijn verhaal, luisterden naar het bovendeel van de longen, terwijl ik pijn onderin de longen voel en deden op verzoek een bloedtest. Geen infectie. Ik mocht wel medicatie hebben, al snap ik niet waarvoor, Ik heb niets toch? Ventolin helpt me de dagen door en fietsen kan ik nog altijd goed, zolang ik maar oppervlakkig ademhaal en bij een pijnaanval een stapje terug doe.

Terwijl wij in Laos alle verhalen vanuit Europa en de rest van de wereld volgen, fietsen en relaxen we in alle rust. Corona leeft alleen op onze telefoon, maakt er overuren. Op 2 maart boeken we voor 16 april vluchten naar huis. Het lijkt erop dat Nederland niet de plaats is waar we zouden moeten willen zijn, maar we weten al een tijd dat we na Thais nieuwjaar huiswaarts willen. Dus boeken we die perfecte vlucht met Eva air. 12.00 uur vertrek vanaf Bangkok, om 19.30 uur in Amsterdam rechtstreeks, met 35kg check-in bagage en dat voor €360,- pp. Keurig! Of… to good to be true?

14 maart komen we Cambodja zonder problemen in. Nou ja zonder problemen, we hadden eerst te dealen met de ongelooflijk corrupte grensbewaking. Daar waren we op voorbereid en dus kwamen we daar fluitend doorheen. (Het volledige verhaal volgt nog). Onze temperatuur was 36C, best een mooie score, want andere fietsers maten 34 en 35C. Dus iedereen is van harte welkom in Cambodja, met graag wat extra dollars voor de schakende douaniers.

In drie dagen raceten we 330 km naar Siem Reap, waar Angkor Wat ligt, de highlight van Cambodja. Oh en omdat ik op mijn verjaardag graag aan een lekker zwembad wou relaxen. De vier dagen hier vullen zich snel. Relaxen…? Wat is de definitie van relaxen? De ochtend bezoeken we een heerlijk uitgestorven Angkor Wat. Voor de prijs van 1 dag, mogen we 2 dagen Angkor Wat in, een Corona-cadeautje. Nog maar 10% van het normaal aantal toeristen loopt hier rond. Foto’s maken zonder anderen is een fluitje van een cent. Het is er zoooo rustig. Voor ons geweldig, de mensen hier hebben al maanden kelderende inkomsten. De Chinees die hier de tempels plat liep komt al lang niet meer. De Europeaan en Amerikaan durft inmiddels ook niet meer.

‘s Middags zitten we in ons enorm luxe, geweldige hotel. Een schoon, megagrote hotelkamer van 45m2 en een heerlijk zwembad voor €11,- per nacht. Een zwembad die meestal alleen voor ons is. Hier zijn de prijzen gekelderd en voor veel minder geld krijg je dus heel veel meer. De dagen vullen zich met het volgen van het nieuws, het volgen van andere fietsers en van de verhalen uit Nederland. We appen en googlen erop los. Fietsers in Maleisië, Iran, Vietnam, China, Nepal, Singapore, en ga zo maar door. Al die landen zitten op slot en de fietsers vast. Thailand nog niet, hoe lang nog? Fietsers raken in paniek. De eco-vriendelijke fietser stapt over zijn principes heen, breekt zijn reis af, pakt het OV en boekt spontaan een vlucht naar huis. Sommige mensen hebben geen huis meer, of hebben –net als wij- het huis verhuurd. Hun nationaliteit maakt hun besmet, al hebben ze jaren geleden hun land verlaten. Bij de grens is je reisverhaal waardeloos, je paspoort bepaalt. 

We bleven zelf rustig, we hadden immers al een vlucht voor 16 april. Thailand is nog open. We zien het wel. Gistermiddag maar eens gaan checken of de vlucht nog wel gaat. Huh??? EVA-air heeft geen vluchten meer in april. En wij geen annulering, geen mail niets. In de algemene mails die we van vliegwinkel.nl ontvingen, werd vooral gemeld dat we geen contact moeten opnemen. Dat doen zij wel. En dat we het geld bij annulering vanzelf gerestitueerd krijgen. Nou ja, afwachten dan maar. En dan volgt een sms en een mail dat we alles –helaas- goed hebben gezien en we een nieuwe vlucht moeten uitzoeken. Zucht…, het was te goed om waar te zijn…

Vannacht en vanochtend druppelden de berichten over de grens met Thailand binnen. Morgen OF overmorgen kom je er alleen binnen met een health-certificaat van max. 72 uur oud, dat aantoont dat je negatief bent getest op corona. En een bewijs van je zorgverzekering waarop staat dat je voor $100.000 verzekerd bent in geval van een behandeling van corona. Dus op slot of niet? Ja wel dus, want je zorgverkering heeft nu wel wat beters te doen en er zijn weinig testen beschikbaar. Er zijn duidelijke berichten en veel onzekerheid, is het morgen of overmorgen? Is het om 12.00 uur of gelijk ’s ochtends al? We hebben vandaag een relax dag genomen die ons duur kan komen te staan… we hebben namelijk nog zeker 150km te fietsen tot aan de grens… Anderzijds zat ik vanochtend aan het toilet gekluisterd vanwege weer eens een voedselinfectie, dus een andere keuze was er niet echt.

We zitten de hele dag op telefoon en tablet en weten het niet meer. Moeten we wel of niet wat boeken. Gaan we de 150km morgen halen? Gaan we de reis ontspannen afmaken met een welverdiende vakantie op een eiland? Moeten we halsoverkop met OV naar Bangkok? Wat is wijsheid? 16 april zouden we vliegen. Thais nieuwjaar 13-15 april gaat toch niet door.

We verlaten Cambodja z.s.m. We kunnen in theorie begin april naar huis. Het is ook geen ramp om eind april te gaan. Kunnen we het afwachten en later boeken? We kijken naar vluchten, tijden, tussenstops en mogelijkheden de transit-stad te bezoeken (kan niet) en vooral naar de bagage voorwaarden. We zitten met een gewicht van 2x 20kg aan fiets en 50-55 kg aan bagage. Dat laatste kunnen we vast wel 5 kg minderen, maar dan nog. RUIM boven de grenzen. We zien mooie vertrek en aankomsttijden en redelijke voorwaarden van Emirates. Als we doorklikken verdwijnt deze uit zich zelf. In Skyscanner is Emirates verdwenen. Op de website staat niets, de vluchten zijn echter net als bij EVAair, gewoon van de radar… Ook geen optie meer dus. Nou ja, eerst maar eens de grens over. Er zijn ergere dingen. Zoals voor een Nederlands stel wat vannacht halsoverkop terugvliegt omdat ze in Singapore opgesloten waren met Maleisië (en Indonesië) als gesloten buurlanden. Hun Israëlische huurders wilden per direct het huis uit, net als onze Amerikaanse huurster. Maar op het laatste moment wilden de Israëli niet… Komen de fietsers dus thuis met alleen hun tent om in te wonen…! Een ander Nederlands stel zit in een hotelkamer in Maleisië opgesloten en kan niet meer zonder goede reden en mondkapje naar buiten… Voor onbepaalde tijd. En zo kan ik wel doorgaan. De fietswhatssapp groep maakt overuren. Er komen nieuwe groepjes bij, als ‘vast in India’, ‘uitzitten in Bangkok’, en ga zo maar door.

21 maart

Om 4.15 uur gaat de wekker. Om 5.15 uur zitten we in het zadel. We hebben een missie. We moeten het halen. We gaan ervoor. We sjezen door het kale, platte landschap, hier en daar nog wat cashewbomen, cassavevelden en verder vooral uitgestrektheid. Het asfalt is prachtig. Het is een fietssnelweg; weinig momenten om stil te willen staan om foto’s te nemen en met een podcast op keihard zwoegen tegen de tegenwind. We halen 21-25km pu. Om 9.15 uur hebben we reeds 70km gefietst, om 12.00 uur lunchen we met 105 km op de teller. Pffff. Nog 45 km in de hitte te gaan. En dat gaat een stuk trager, de pauzes nemen toe. Maar dan doemt de grens op! 160km op de teller!!! Wiiih record! Mondkapjes op, naar binnen en papieren invullen. Ik lieg dat ik barst, want ik kan de helft van de kruisjes aanvinken. Gisteren had ik weer eens een voedselinfectie, nu zit ik onder de warmte-uitslag en ja ik heb al zeker 2 weken last van keel, longen en hoesten…. Eerlijkheid duurt het langst, véél te lang hier en brengt me letterlijk en figuurlijk nergens. We moeten de grens over. Ze checken de temperatuur, 35,7’C, dus koorts is ook geen probleem… Het is 17.00 uur, de grens is nog een paar uur open, maar WE ZIJN BINNEN!!! Vannacht gaat hij definitief op slot. Op slot want aan de voorwaarden voldoen is te lastig.

Thailand, 23 maart

We zijn een dag in een bungalow gebleven, zwembad voor de deur, oh wat hebben we het zwaar. Wat moeten we doen. Wanneer gaan we weg? Hoe staat het er in Nederland voor? Hoe (on)rustig is Thailand?

Het aantal corona-slachtoffers is inmiddels gestegen naar ruim 350.000. Italië heeft bijna 60.000 gevallen en maar liefst 5.500 mensen zijn hieraan overleden. China wordt binnenkort ingehaald door Italië. Nederland staat op nummer 11 op de ranglijst met 4.750 gevallen. En het gaat maar door.

We besteden bijna de hele dag aan het boeken van een vlucht. Het is zo simpel niet. Al lijkt het wel zo. Emirates en EVA-air vliegen niet meer. Dan houden we 4 maatschappijen over:

1. KLM met directe vluchten, maar een flink prijskaartje
2. Aeroflot, een Russische maatschappij met een overnachting in Moskou. Een optie. Kunnen we het vliegveld af? Kunnen we op het vliegveld slapen? Ja, we kunnen OP het vliegveld de nacht door brengen in ‘capsules’. En het lijkt erop dat we 4x 23kg mee mogen nemen.
3. Etihad (Emiraten) die via Abu Dhabi vliegt met hele onhandige tijden
4. Qatar, met een overstap van 24u in Doha. Kan je Doha in? Wat kost een hotel daar? Nee,  Doha is corona-dicht en een overnachting op het vliegveld kost €270,-….

Etihad en Qatar vallen af. Nou vinden we KLM met zijn rechtstreekse vlucht en ideale vliegtijden wel heel fijn. De prijs €900+ pp echter te gortig. Een retour is goedkoper. Veel goedkoper. Maar alleen via kiwi.com. Wat nou als je een retour koopt maar niet terugvliegt? Je gelooft het niet. KLM hanteert hier een boete op van max. €3.000,-. Echt!!!

De (annulerings)voorwaarden zijn nu door corona versoepeld, het verzetten van vluchten is gratis… we kunnen het er gewoon op wagen.

Hoe zit het met de voorwaarden van kiwi.com? We hebben altijd alle vertrouwen in vluchten en boeken ze 9 van de 10 keer last minute. Ook nu. Maar de kans is nu zoooo groot dat er wordt geannuleerd… dat het relevant is verder te kijken. Gelden de voorwaarden van KLM wel als we bij een tussenpersoon boeken? En zo zijn we weer een tijdje verder tot we eindelijk boeken. Wanneer gaan we nou? Wanneer zouden we het land uit moeten zijn om niet in de problemen te komen? Hoe lang willen we hier blijven om voor ons gevoel de reis netjes af te maken? Ontspannen aan het strand te bloggen en te reflecteren?  We gaan 1 april. Voor net geen €600,- pp hebben we een retourtje KLM Bangkok-Amsterdam waarvan we niet weten wanneer de terugvlucht gepland staat. Lekker vaag. En na een paar uur is onze aanvraag nog altijd in behandeling…  

Oh en niet veel  later blijkt Etihad al zijn vluchten te hebben gecanceld. Nu nog afwachten hoe het met onze vlucht gaat. Wordt vervolgd.

Meer info: https://www.worldometers.info/coronavirus/

Website IATA